Ik las gisteren een artikel op Scientias van Caroline Kraaijvanger over het gevaar voor de ontwikkeling van het brein, wanneer je een baby te lang en te intens laten huilen zonder hem te troosten.

Gloednieuwe ouders krijgen het advies veelvuldig te horen: haal de baby als hij huilt niet uit zijn bedje, want anders leert hij nooit goed te slapen. Maar de wetenschap haalt deze wijsheid keihard in: baby’s laten huilen is niet alleen fout, maar ook gevaarlijk
.
Intens huilen zonder getroost te worden, zou voor de baby veel stress met zich meebrengen, waardoor een hormonale reactie ontstaat die er uiteindelijk tot leidt dat het stresshormoon cortisol vrijkomt. En een te grote hoeveelheid cortisol werkt als gif voor het brein.

Volgens Prof. Leach is het onmogelijk dat een baby op zo’n jonge leeftijd ‘leert’ om te gaan slapen. “Een baby die maar lang genoeg blijft huilen zal uiteindelijk stoppen. Niet omdat hij heeft geleerd om heel fijn alleen te slapen, maar omdat hij uitgeput en wanhopig is.”

Volgens Leach is huilen de enige manier waarop baby’s duidelijk kunnen maken dat zij iets nodig hebben en is het aan de ouder om bij dat huilen de juiste vertaling te zoeken. “Moeders zijn zeer gevoelig als het gaat om de behoeften van hun baby’s,” bevestigt deskundige Martin Ward-Platt. Hij gaat daarin nog een stapje verder dan Leach door te beweren dat tussen moeder en kind een heuse dialoog kan ontstaan. Huilen is niet zomaar huilen, maar begrijpelijk voor de moeder. Dat wil echter niet zeggen dat moeders bij elke kreet van de baby naar de kinderkamer moeten rennen. “Ze moeten ook aan hun eigen behoeften denken.”


Wij als de Babycoaches leren u deze babytaal begrijpen. het is dan een kwestie om bij de eerste signalen van je baby te kunnen onderscheiden welke behoefte er nu primeert is dat honger of slapen of een boertje laten of huidhonger en zoeken met u naar een passende aanpak die zorgt voor een fijne omgang en  voor de moeder en voor haar baby.



http://www.scientias.nl/de-baby-laten-huilen-is-gevaarlijk/7949

Jarenlang brachten pedagogen in workshops van o.a. Triple P en commerciële opvoedkundige t.v. programma's als "the Nanny " de visie van Time Out waarin gezegd werd "zet je kind even in de hoek  als het zich misdraagt en het ongewenste gedrag houdt op. "

Ik zeg al jaren dat time out niet de beste manier is om het gedrag van je kind te verbeteren..  Straffen zorgt ervoor dat een kind het gevoel heeft dat er alleen van hem/haar gehouden wordt als hij/zij gedrag vertoont dat een ander gewenst vindt. Ik geloof dat kinderen veel meer gebaat zijn bij liefde die er altijd is. Negatief of storend gedrag wijst altijd op een achterliggende behoefte; zodra die gezien wordt is het gedrag vaak al over. 

Daarom ben Ik blij en het helemaal eens met de visie  van Daniel J. Siegel en Tina Payne Bryson, auteurs van de bestseller ‘Het Hele Brein Het Hele Kind‘, 


Tijdens een Time out worden kinderen vaak boos op hun ouders ze vinden de straf gemeen en oneerlijk en missen daardoor de kans om inzicht te krijgen. Ze voelen zich niet begrepen en zelfs in de steek gelaten op een moment dat ze het emotioneel al moeilijk hebben. Omdat dit isolement zo pijnlijk is gaan ze vlug zeggen dat ze het niet meer zullen doen , maar wat hebben ze er eigenlijk door geleerd?
Zijn er sociale vaardigheden aangereikt waardoor het gewenste gedrag kan toenemen? 

In plaats van een time-out kun je beter een ‘time-in’ organiseren om je kind discipline bij te brengen. Dat houdt in dat je het kind een liefdevolle verbondenheid biedt en naast het kind gaat zitten om te praten en het kind te troosten. Zo kun je hen leren om stil te staan bij en te reflecteren over hun eigen gedrag. Dat maakt ook het ouderschap een stuk effectiever en lonend op de lange termijn.

Veel ouders zullen dan denken dat ze hun kind daarmee gaan verwennen, maar dat is niet zo.Een kind heeft recht om fouten te maken en op een liefde die er altijd is . Deze zekerheid dat hun ouders niet enkel maar voorwaardelijke liefde  geven maar onvoorwaardelijk van hen houden en dat ook tonen in moeilijke momenten daardoor worden kinderen later liefde- en begripvolle volwassenen.

meer lezen:
.http://www.welingelichtekringen.nl/samenleving/367199/time-outs-zijn-schadelijk-voor-je-kind.html

Er is geen eenduidige oplossing voor een huilbaby de situatie is eerder complex te noemen  en vergt inzicht en kennis  Er bestaan grote verschillen tussen de manieren van opvoeden, tussen ouders en tussen kinderen. De ontwikkeling van het kind wordt niet alleen beïnvloed door de opvoeding, maar ook door erfelijkheid, het temperament van het kind en zijn lichamelijke en sociaal-emotionele ontwikkeling. 

Daarnaast wordt de ontwikkeling van een kind ook beïnvloed door de opvoeders zelf (hun levenservaringen en karakter, hun relatie en kennis en vaardigheden), andere kinderen om hen heen, de gezinssituatie en door andere mensen uit de omgeving van het kind.

Al deze factoren beïnvloeden in onderlinge wisselwerking de ontwikkeling van een kind. De verhouding tussen de hoeveelheid ongunstige en gunstige factoren bepaalt de mate waarin ouders de situatie aankunnen. In hoeverre zijn zij opgewassen tegen de taken waar zij voor staan? Dat is de verhouding tussen de draaglast en de draagkracht van ouders.

Mensen uit de omgeving van ouders kunnen een bron van steun zijn, maar ook een bron van stress. Beschuldigende vooroordelen zijn meestal een bron van stress voor ouders en verminderen de mate waarin ouders het gevoel hebben de opvoedingssituatie aan te kunnen.

Huilbaby's blijken prikkelgevoelige kinderen te zijn, die snel van slag zijn en onvoorspelbaar reageren. Dat vergt extra veel van ouders.
Extra begeleiding voor ouders  is zeker nuttig  om  alle factoren samen te bekijken en een oplossing op maat van ouders en kind te vinden . Daarnaast blijkt dat baby's troost nodig hebben, afgestemd op hun eigen specifieke behoeften. Tevens is continuïteit in de zorg van belang (dus niet te snel wisselen van aanpak), net als rust en regelmaat en het beperken van te veel prikkels.

heel het artikel lezen  http://www.ouders.nl/opinie/adviezen-aan-huilbaby-ouders-zijn-te-algemeen
 klik hier _

Erna Brinkman-Spoelder

is orthopedagoog en ervaringsdeskundige. Ze informeert ouders met een huilbaby, onder andere via de pas geïntroduceerde website www.huilbaby.info.

Dit heb ik zelf ondervonden met een meisje van bijna 4 jaar, waar ik moest bij oppassen het eerste half uur was ze zo boos omdat haar mama haar 'in de steek gelaten had ' bij een vreemde mevrouw...Ze weigerde alle contact en bleef boos en verdrietig zitten in een hoekje van de kamer. Mijn eerste toenaderingspoging was zachtjes op een xylofoon spelen  in de hoop dat dit haar blij zou maken, maar niets was minder. Ik had ook leuke origami papiertjes bij in alle kleuren en vroeg haar na 5 minuten stilte of i keen cadeautje voor haar mocht maken en welk kleurtje ze het mooiste vond...geen reactie ....dan liet ik haar nog zo'n 5 minuutjes bij zichzelf  en ik vouwde voor haar een figuurtje in een roos origami papier waar ik symbolisch al mijn liefde voor haar stak, ik kwam het haar  geven door het voor haar voetjes te leggen met de woorden "i k heb een cadeautje voor jou gemaakt omdat ik je zo lief vind"  en i k keerde terug naar mijn boek. Terwijl ik haar observeerde zag i kwel dat ze het vast naam en dan weer weggooide en weer vast nam.  Zelf wist i k niet goed meer wat te doen... mijn ingeving was om op een groot A4papier een leuke smile  te tekenen en haar die te geven met een heel pak stiften zodat ze kon kleuren ....toen ze er aan begon voelde ik dat er iets veranderd was is de sfeer dat ze nu toegankelijk was voor contact ... Ik ben dan naar haar toe gestapt en zei lieve schat het is zo koud op de grond willen we aan de tafel gaan zitten dan kan je daar lekker verder kleuren ...en het was goed , ik gaf ze daarna een lekkere knuffel en zei 'ik ben heel blij dat we nu leuk samen kunnen spelen en zo is het daarna ook geweest ....Het was een superlief en aanhankelijk meisje  dat net even  erkenning vroeg voor haar gevoelens ....Alleen door haar boosheid volledig toe te laten en haar toch lief te bejegenen kwam ze van zelf naar me toe en werd het heel fijn samenspelen...

Kinderen die  zich verongelijkt voelen en boos of koppig reageren , zijn geen robots die knikken  en bij een  dwingende vraag of eis van hun omgeving (ouders of leerkracht of opvang) hun  'knopje' zo maar eventjes kunnen omdraaien en braaf  luisteren naar jouw woorden, advies of bevel . Kinderen kunnen de overstap niet maken zonder de liefde te voelen van hun ouders, ze verdienen ten allen tijden respect voor hun  gevoel eender wat de oorzaak is van de boze bui.  Geef hen  de ruimte om weer tot zichzelf te komen en vooral blijf hen zeggen en tonen dat het OK is dat jij nog steeds van hen houdt en hen lief hebt, ze zullen maar al te opgelucht zijn dat je het weer goed gemaakt hebt. Pas dan heb  je een opening gecreëerd  om in gesprek te gaan of iets te vragen aan  je kind .
Meer lezen 
_klik hier http://peacefulparent.com/why-do-upset-children-react-to-well-meaning-solutions/  voor dit interessant artikel 

Ik zie jouw reactie of verhaal graag tegemoet.

Vermits of je wel of niet gelukkig bent als koppel, direct invloed heeft op je kinderen ( ze voelen het gewoon aan , zelfs al doen jullie moeite om vriendelijk te zijn tegenover elkaar ) vond ik het zeer wenselijk om naar een  artikel dat ik  deze week gelezen heb in Knack -Body talk -magazine te verwijzen. 
Hierin wordt  in het boek  van  Rebecca Shankland, docente psychologie aan de Universiteit van Grenoble, over gelukkige koppels. volgende  vraag beantwoordt: Waarom blijven sommigen  koppels goed overeenkomen terwijl anderen daar systematisch in falen?

Om daarin te slagen, moet je enkel een wiskundige formule toepassen. Om gelukkig te blijven als koppel, moet de proportionele verhouding tussen positieve en negatieve wisselwerkingen 5 à 6 positieve interacties voor één negatieve actie bedragen. Simpleweg geven en nemen is dus niet voldoende.

meer lezen 

Als je baby of kindje 'lastiger ' doet dan normaal vraag je je dan misschien eens af  of je momenteel  gelukkig  bent (of net ongelukkig ) want je kleintje 'voelt' het aan en gaat het op zijn manier spiegelen naar jou spiegelen.
Ik kan je steeds bijstaan mocht jij dit herkennen,  een simpel gesprek kan al voldoende zijn om je weer gelukkig te voelen.

Lieve ouders ,

Ik las vandaag een interessant artikel in het laatste nieuws van  25 maart 2014 
Meer dan twee derde van alle ouders zegt vooral bezorgd te zijn over het welzijn van hun kinderen. Mama’s en papa’s van over de hele wereld worden om de oren geslagen met tips om van hun kinderen slimme en succesvolle volwassenen te maken, maar wat moet je doen om hen gelukkig te laten opgroeien? 


wil je gelukkige kinderen wees dan zelf gelukkig, 
bouw aan een gelukkige relatie met je kinderen, 
geniet van de dagdagelijkse contacten met hen. 
Geef ze ook de ruimte om volledig vrij te spelen. 
Doe regelmatig samen gezinsactiviteiten en zit s'avonds samen aan tafel.
Verwacht een inspanning maar geen perfectionisme, 
Benadruk het belang van zelfdiscipline en van af en toe eens iets te ontberen 
en durf grenzen aangeven bv. bij t.v.kijken of computerspelletjes spelen . 
Als je ze dan ook nog leert omgaan met hun emoties 
dan heb je de perfecte cocktail voor gelukkige kinderen. 

Aldus Christine Carer, sociologe en happiness expert van het Greater Good Science Center aan UC Berkeley, deze tips helpen je alvast op de goede weg. om te bewerken.


Meer lezen 

 Er is een algemene en terechte regel om je baby altijd op zijn rug te leggen  in zijn bedje (voorkomt wiegendood) .
Ik merk dat ouders daardoor hun kindje eigenlijk overdag ook meestal ofwel op de rug leggen op een speelkleed of in de box of anders in een relax of maxi cosi .
Op de site www.kindinbeweging.be  vond ik zeer bruikbare informatie voor ouders
Wanneer je baby wakker is, is het uiterst belangrijk om je baby op zijn buik te laten spelen. Zo leert hij zijn hoofdje oprichten en ontwikkelt hij de nodige stabiliteit in ellebogen, schouders en romp. Rug, bil én buikspieren worden samen geoefend. Dit is de eerste aanzet tot rollen, kruipen, zitten, staan,…
De meeste baby’s vinden buiklig eerst niet zo leuk omdat ze veel minder zien, maar hou wat vol, het is de eerste belangrijke stimulatie tijdens de motorische ontwikkeling. 
Wat als je baby niet graag op zijn buik ligt?
Er zijn wel wat baby's die niet zo graag op hun buik liggen. Dit kan verschillende redenen hebben; ze zien veel minder, ze kunnen minder spelen met hun handjes of het geeft hen een ongemakkelijk gevoel (bij kinderen met maag/darmproblemen, reflux). 

Aangezien buiklig toch zo belangrijk is hebben we hieronder enkele tips om buiklig wat aangenamer te maken.
Niets zo interessant als mama's gezicht en niets zo zacht als mama's buik!

Is je baby wat gevoelig aan overgeven, dan kan je wat meer rechtop zitten.

Geef een klein beetje steun ter hoogte van de bips, dit maakt het voor je baby makkelijker om zijn hoofdje op te richten.    


meer lezen 

Het laten uitkloppen van de navelstreng
 
In de buik bestaat er een eenheid tussen enerzijds de baby en anderzijds de placenta met de navelstreng. Er vindt een voortdurende uitwisseling van bloed plaats die ook nog doorgaat als de baby is geboren en de navelstreng nog aan het kloppen is. 70% van de hoeveelheid bloed zit bij de geboorte in het kindje zelf, de overige 30% zit in de placenta met de navelstreng (bij premature baby's zit er een nog hoger percentage in de placenta met navelstreng). Wanneer de navelstreng direct na de geboorte wordt doorgeknipt, dan loopt het kindje een groot percentage van de hoeveelheid bloed met essentiële stoffen mis. Voor de gezondheid van het kindje is het dus van groot belang dat de navelstreng na de geboorte uitklopt, zodat het lichaampje al haar waardevolle bloed meekrijgt. 


Zuurstof 
Ook krijgt het kindje na de geboorte nog zuurstof binnen via het bloed in de navelstreng, waardoor het geleidelijk aan kan wennen aan het ademhalen. Wanneer de navelstreng direct na de geboorte wordt doorgeknipt krijgt een baby echt een schok, omdat het plotseling volledig is aangewezen op de - voor haar geheel nieuwe - ademhaling.

Bekijk deze video van Penny Simkin _hier voor nog meer info  over het laten uitkloppen van de navelstreng.


Meer lezen 


Meer lezen over de diepere betekenis van Navelstreng en placenta 

Er is in onze maatschappij - een vaak niet uitgesproken - enorme nood aan eens een  knuffel ontvangen of eens gekoesterd worden. 
Mensen hebben een dagelijkse aai over de wang of een liefdevolle knuffel  broodnodig om zich goed te kunnen voelen, Daarmee wil ik zeggen dat het even belangrijk is als  even  een rustmoment inbouwen voor een  warme maaltijd of een goed ontbijt . 
Wanneer mensen zich goed in hun vel voelen hebben ze het veel gemakkelijker  om ook naar anderen zacht en liefdevol te zijn..

Wanneer mensen niet houden van lichamelijk contact en dus ook niet graag geknuffeld worden of een knuffel geven, wijst dit vaak op een blokkade waar heel omzichtig dient mee omgesprongen te worden, een klein schouderklopje of even de arm aanraken zijn dan soms al meer dan voldoende. 
Misschien is er een uitwisseling mogelijk via handcontact  en daarvoor geef ik deze leuke oefening. 


"de dansende handen"  

Ga allebei tegenover elkaar staan en hou je handen met de handpalmen naar buiten gekeerd, ongeveer op borsthoogte.  Maak oogcontact met elkaar en voel wanneer de andere openstaat om dichterbij te komen, maak heel rustig contact door jouw handpalmen stilletjes  tegen de handpalmen van de ander te brengen. Zorg dat er ook mooie muziek op de achtergrond speelt . 

Nu ga je op deze muziek bewegen met de handen tegen elkaar ,als het ware meedansen met je handen op de muziek , spreek wel af wie er leidt en wie er volgt  en wissel na 5 minuten om. 

Het Is ook heel fijn om dat bv zittend  tegenover elkaar op een kussen te doen met gesloten ogen. Je kan daarna eventueel uitwisselen wat deze oefening met je deed.       


Tips  als je mensen om je heen hebt 
* Wanneer je met iemand een fijn gesprek gehad hebt en dat zou willen  afronden met een knuffel  i.p.v een hand geven zeg dan gewoon  dat je het zo'n fijn contact gevonden hebt en vraag mag ik dit afronden met jou een knuffel te geven, wedden dat de andere dat maar al te graag wil ontvangen en geven .
* Heb je het even moeilijk,  spreek je behoefte uit en vraag  aan iemand die in je buurt staat bv collega  ik zou graag hebben   dat je me even vasthoud, kan dat voor jou ? 

Tips voor als je alleen bent 
Probeer vooral heel lief voor jezelf te zijn, probeer als je bv in bad gaat daar écht een welness moment voor jezelf van te maken misschien noem je het geen intimiteit met jezelf maar wel sensualiteit wat wil zeggen dat je alle handelingen vertraagt en verstilt en ten volle geniet van de fijne sfeer bv kaarsjes geurtje ...strelingen bij het inzepen, heel liefdevol door je haar kammen of borstelen... Dat je kiest voor zachte kleding uit zachte stoffen, bij de tv een zachte plaid waarin je je kan hullen ...
Een grote zachte knuffel hond of beer in je bed waar je lekker tegen aan kan liggen met je rug is ook heerlijk.

Of voor de creatievelingen onder jullie kan je deze heerlijke knuffelman in textiel misschien maken. 

Kan je een baby te veel aandacht geven en dus verwennen ? 

Een verwend kind gaat vaak op een dwingende en  negatieve manier  je aandacht vragen  bv aan je arm trekken terwijl je met iemand aan’t praten bent en telkens maar “ mama mama  mama “ zeggen, het verwacht dat jij  je gesprek onderbreekt en hem alle aandacht geeft.

De enige manier waarop je baby zijn vreugde of  ongemak  kan duidelijk maken is door te kirren of te huilen.

Als je baby huilt kan je er van verzekerd zijn dat hij zich niet prettig voelt. Baby’s huilen niet zonder reden,  het is hun manier om te zeggen :“ik voel me zo ongelukkig, help me eens van dat nare gevoel af”
Veelal heb je dan al even nagegaan of het al etenstijd is, of hij nog een schone luier aan heeft en of hij geen koorts heeft…
Is dat allemaal ok, dan kan je  overwegen ( veelal wordt dit aan jonge ouders geadviseerd) om Je kind gewoon te laten huilen ,het zal wel overgaan , hij zal wel in slaap vallen…

Maar je baby heeft gewoon recht op troost ook al weet je niet precies wat er aan de hand is.

Minder voorkomende redenen van huilen voor een zeer gevoelige baby kunnen zijn dat hij teveel indrukken opgedaan heeft tijdens de dag en moet ontladen van de spanningen-ook buikkrampjes kunnen daar mee te maken hebben (net al bij een volwassene kan dit ook al bij je baby)  zeker na een feestje waar veel volk was of nadat hij naar de kinderopvang geweest is, waar hij veel verschillende indrukken heeft opdoen -wat niet negatief hoeft te zijn maar besef  wel als ouders dat dit een reden kan zijn van huilen  wanneer je met je baby thuis komt .

Wanneer je je baby laat huilen zonder naar hem toe te gaan , kan hij zich daardoor erg onveilig gaan voelen en helemaal overstuur geraken , angst en paniek  kunnen hem helemaal  overstuur maken , wat hem daarna troosten veel moeilijker zal maken.

Hoe troost je dan best je baby?

Elke baby is een unieke persoonlijkheid, je  zal als nieuwe mama of papa dus wel even moeten zoeken wat bij jouw kindje het beste werkt . 
De meeste baby’s genieten erg van lichamelijk contact, zachtjes wiegen of tegen je aan houden.
Lieve zachte woordjes fluisteren of neuriën…ook je baby een tijdje bij je dragen  in een draagdoek, zodat jij verder kan met je huiselijke taken, kan erg goed werken.

Maar ga Ik hem dan niet teveel verwennen ? Hoor ik je dan al vragen .
Een kleine baby kan nog geen verband leggen tussen een ongemak voelen, wenen en getroost worden door een volwassene. Dit duurt wel tot de baby ouder is. Ongeveer 9 maand.

Wat wel een feit , is dat wanneer je je baby eerst alleen laat wenen en hem daarna, omdat zijn wenen overgaat naar krijsen, toch uit zijn bedje haalt en dit een gewoonte is geworden, Je het kindje aangeleerd hebt dat als hij maar lang genoeg weent er uiteindelijk toch iemand komt…
Doordat je kindje zolang heeft moeten wenen zal troosten ook niet meer zo gemakkelijk gaan en zal je kindje niet meer akkoord zijn dat je hem weer terug In zijn bedje gaat leggen  en weer beginnen  huilen  en zo kom je in een negatieve spiraal terecht.

Dit patroon van lang genoeg zeuren zodat je toch je zin krijgt , heeft een baby die wat ouder is  ( ongeveer vanaf 9 maanden) wel door, en van dan af kan je wel van een bepaalde vorm van verwennen gaan spreken.

Even kijken hoe je kindje het ervaart ? 
Klik hier